Homerik İlahiler, eski Yunan şairi Homeros‘a atfedilen bir dizi şiirden oluşur, ancak çoğu bilim insanı bu ilahilerin Homeros’tan çok sonraki dönemlerde, MÖ 7. ile 5. yüzyıllar arasında yazıldığına inanmaktadır. “Homerik” sıfatı, bu eserlerin dilinin ve stilinin Homeros’un “İlyada” ve “Odysseia” adlı destansı eserlerine benzer olmasından dolayı kullanılmaktadır.
İlahiler, çeşitli Yunan tanrılarına ve tanrıçalarına övgüler içerir. Her biri farklı bir tanrıya adanmıştır ve bu tanrının doğumu, maceraları veya özellikle önemli olan bir özelliği hakkında bilgi verir. İlahilerin her biri, bir tanrıya hitap eden kısa bir övgü ya da dua ile başlar ve bu, ilahinin ismini belirler.
- Homerik İlahiler [1-2]
- Homerik İlahiler [3]
- Homerik İlahiler [4]
- Homerik İlahiler [5-6]
- Homerik İlahiler [19-33]
Homerik İlahiler 7: Dionysos’a
Görkemli Semele’nin oğlu Dionysos’tan söz edeceğim, bereketsiz denizin kıyısındaki çıkıntılı bir burunda nasıl ortaya çıkıp gençliğinin ilk çağlarında bir delikanlıya benzediğini anlatacağım: gür, siyah saçları dalgalanıyordu ve güçlü omuzlarının üzerinde mor bir cüppe vardı. Az sonra pırıl pırıl denizin üzerinde, güvertesi geniş bir gemiye binmiş Tyrsenian korsanları hızla geldiler. Onu gördüklerinde birbirlerine işaretler edip hızla gemiden atladılar ve onu hemen yakalayıp sevinçle gemilerine bindirdiler; çünkü onu kutsal kralların oğlu sanıyorlardı. Çocuğu zapt etmek için sert iplerle bağlamaya çalıştılar, ama ipler onu sarmadı, ellerinden ve ayaklarından kopup yere düştü; çocuk kara gözlerinde bir gülümsemeyle oturuyordu.” Aura’nın doğumu gerçekleştirmek için çektiği sıkıntılara acıyarak, kendisi de doğum sancıları çekmiş biri gibi konuştu.
Dümenci durumu anladı ve hemen arkadaşlarına bağırarak şöyle dedi: “Deliler! Bu hangi tanrıdır ki, güçlü olmasına rağmen yakalayıp bağladınız? Sağlam yapılı gemi bile onu taşıyamaz. Kuşkusuz bu ya Zeus ya da gümüş yayı olan Apollon ya da Poseidon’dur, çünkü ölümlü insanlara değil, Olimpos’ta yaşayan tanrılara benziyor. Öyleyse gelin, onu hemen karanlık kıyıya salıverelim: ona el sürmeyin, yoksa öfkelenir ve tehlikeli rüzgârları ve şiddetli fırtınaları kışkırtır.”
Böyle dedi: ama efendisi onu alaycı sözlerle azarladı: “Deli adam, rüzgârı tespit et ve gemiye yelken açmaya yardım et: bütün yelkenleri kaldır. Bu adama gelince, biz ona bakacağız: Sanırım Mısır’a, Kıbrıs’a, Hiperborlular’a ya da daha uzaklara gidecek. Ama sonunda konuşacak ve bize arkadaşlarını, tüm servetini ve kardeşlerini anlatacak, şimdi talih onu yolumuza çıkardı.”
Bunu söyledikten sonra gemiye direği taktırdı ve yelkeni açtırdı; rüzgâr yelkeni doldurdu ve tayfalar her iki taraftaki yelkenleri gerdiler. Ama çok geçmeden aralarında tuhaf şeyler görüldü. Her şeyden önce tatlı, hoş kokulu şarap kapkara geminin her tarafına akmaya başladı ve ilahi bir koku yayıldı, öyle ki tüm denizciler bunu gördüklerinde hayretler içinde kaldılar. Birdenbire yelkenin üstünden iki yana doğru uzanan ve salkımları aşağıya sarkan bir asma, direğe dolanmış, çiçek açmış ve üzerinde bolca yemiş yetişen koyu renkli bir sarmaşık bitkisi ortaya çıktı; geminin bütün direkleri de çelenklerle kaplanmıştı. Korsanlar bütün bunları gördükten sonra, nihayet dümenciye gemiyi karaya oturtmasını söylediler. Ama tanrı geminin üzerinde, pruvada korkunç bir aslana dönüştü ve yüksek sesle kükredi; geminin ortasında ise mucizelerini gösterdi ve kudurmuş gibi dimdik duran tüylü bir ayı yarattı; baş tarafta ise çatık kaşlarıyla hiddetle bakan bir aslan vardı. Böylece gemiciler kıç tarafa kaçıştılar ve sağduyulu dümencinin etrafında şaşkın bir şekilde toplandılar, ta ki aslan aniden kaptanın üzerine atılıp onu yakalayana kadar; ve gemiciler bunu gördüklerinde, sefil bir kaderden kaçmak için hep birlikte güverteden parlak denize atladılar ve yunuslara dönüştüler. Ama Dionysos dümenciye merhamet etti ve onu korudu ve ona şöyle diyerek tümüyle mutlu olmasını sağladı: “Cesaretini topla, iyi…; kalbimde iyilik buldun. Ben Kadmos’un kızı Semele’nin Zeus’la birleşmesinden doğan avaz avaz bağıran Dionysos’um.”
Selam sana güzel yüzlü Semele’nin çocuğu! Seni unutan hiçbir şekilde tatlı şarkılar söyleyemez.
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 8: Ares’e
Ares, güçte üstün, arabacı, altın miğferli, yürekte yiğit, kalkan taşıyıcı, kentlerin kurtarıcısı, bronz kemerli, kolu güçlü, yorulmayan, mızrakta kudretli, Ey Olimpos’un savunucusu, savaşçı Zafer’in babası, Themis’in müttefiki, Asilerin acımasız efendisi, dürüst insanların önderi, erkekliğin asaletli kralı, ateşten küreyi gezegenlerin arasında yedi kat boyunca döndüren, alev alev yanan beygirlerin seni her zaman göğün üçüncü semasının üzerine taşır; Duy beni, insanların yardımcısı, gözüpek gençliğin bağışlayıcısı! Hayatımın ve savaş gücümün üzerine yukarıdan şefkatli bir ışın düşür ki, kafamdan ödlekliği uzaklaştırabileyim ve ruhumun yanıltıcı dürtülerini ezebileyim. Beni kan donduran çekişmelerin yollarında yürümeye kışkırtan yüreğimin keskin öfkesini de dizginle. Aksine, ey kutsanmış olan, çekişmeden, nefretten ve ölümün acımasız iblislerinden kaçınarak, barışın zararsız yasalarına uymam için bana cesaret ver.
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 9: Artemis’e
İlham perisi, Uzağa-fırlatanın [okunu] kız kardeşi, oklardan zevk alan bakire, Apollon’la birlikte yetiştirilen Artemis’in şarkısını söyle. Atlarını sazların arasındaki Meles’ten sulayıp, altın rengi arabasını hızla Smyrna’dan geçirerek, asmalarla kaplı Klaros’a, gümüş yaylı tanrı Apollon’un, ok atmaktan zevk alan uzak atıcı tanrıçayı beklediği yere götürür. Ve böylece selam olsun sana Artemis, şarkımda ve tüm tanrıçalara da. Önce seni söylüyorum ve seninle başlıyorum; şimdi seninle başladığıma göre, başka bir şarkıya geçeceğim.
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 10: Afrodit’e
Kıbrıs’ta doğan Kytherea’nın şarkısını söyleyeceğim. Nazik armağanlar verir insanlara, güzel yüzü hep gülümser, ve yüzünün aydınlığı çok hoştur. Selam sana tanrıça, sağlam yapılı Salamis’in ve denizle çevrili Kıbrıs’ın kraliçesi; bana neşeli bir şarkı bağışla. Ve şimdi seni ve başka bir şarkıyı da anacağım.
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 11: Athena’ya
Şehrin koruyucusu Pallas Athene’nin şarkısını söylemeye başlayacağım. Korkunçtur o ve Ares’le birlikte savaşı, kentlerin yağmalanmasını, bağırış çağırışı ve çatışmayı sever. Savaşa giden ve geri dönen insanları kurtaran odur. Selam sana tanrıça, bize mutlulukla birlikte iyi talih ver!
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 12: Hera’ya
Rhea’nın doğurduğu altın tahtlı Hera’yı anlatacağım. Ölümsüzlerin kraliçesidir o, güzellikte herkesten üstündür: gürleyen Zeus’un kız kardeşi ve karısıdır, — yüksek Olimpos’taki tüm kutsanmışların gök gürültüsünden zevk alan Zeus gibi saygı ve onur duyduğu görkemli olandır.
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 13: Demeter’e
Başlıyorum gür saçlı Demeter’i, korkunç tanrıçayı, onu ve kızı güzel Persephone’yi anlatmaya.
Selam sana, tanrıça! Bu şehri güvende tut ve şarkımı yönlendir.
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 14: Tanrıların Anasına
Ey güçlü Zeus’un kızı, berrak sesli İlham Perisi, tüm tanrıların ve insanların anası için şarkı söyle. O, çıngırakların ve tınıların sesinden, flütlerin nağmelerinden, kurtların ve parlak gözlü aslanların haykırışlarından, yankılanan tepelerden ve ormanlık tepeciklerden hoşlanır. Şarkımda sana ve tüm tanrıçalara selam olsun!
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 15: Aslan Yürekli Herakles’e
Zeus’un oğlu ve yeryüzündeki insanların en kudretlisi olan Herakles’i anlatacağım. Kronos’un kara bulutlu oğlu onunla yattığında, Alkmena onu güzel dansların kenti Thebai’de doğurdu. Bir zamanlar Kral Eurystheus’un buyruğuyla ölçülemeyen kara ve deniz parçalarında dolaşırdı ve kendisi de birçok zorbalık yaptı ve birçok şeye katlandı; ama şimdi karlı Olimpos’un görkemli evinde mutlu bir şekilde yaşıyor ve zarif yanaklı Hebe onun karısı. Selam sana, Zeus’un oğlu! Bana başarı ve refah ver.
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 16: Askplepios’a
Apollon’un oğlu ve hastalıkların şifacısı Asklepios’u anlatmaya başlayacağım. Dotia ovasında Kral Phlegyas’ın kızı güzel Koronis onu doğurdu, insanlar için büyük bir neşe, zalim acıların dindiricisi. Ve sana selam olsun, efendimiz: şarkımda sana dua ediyorum!
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 17: Dioskori’ye
Söyle, berrak sesli ilham perisi, Kastor ve Polydeukes’i, Tyndaridae’yi, Olimposlu Zeus’tan gelenleri. Taygetus’un tepelerinde Kronos’un kapkara bulutlu oğlu Leda’yı gizlice arzusuna boyun eğdirdiğinde görkemli Leda onları doğurdu. Selam size, Tyndareus’un çocukları, hızlı atlara binenler!
Kaynak için tıklayınız.
Homerik İlahiler 18: Hermes’e
Kyllene’li Hermes’i anlatacağım, Argos’un katili, sürüleri zengin Kyllene ve Arkadya’nın efendisi, ölümsüz tanrıların şans getiren habercisi. Atlas’ın kızı Maia’dan doğmuştu; Maia, Zeus’la evlendiğinde, utangaç bir tanrıçaydı. Kutsanmış tanrıların kalabalığından kaçar ve gölgeli bir mağarada yaşardı ve beyaz kollu Hera tatlı bir uykuya dalmışken, mağarada, Kronos’un Oğlu gecenin köründe güzel giyimli periyle yatardı: ve ne ölümsüz tanrı ne de ölümlü insan bunu bilmiyordu. Selam sana Zeus’un ve Maia’nın oğlu; seninle başladım: şimdi başka bir şarkıya geçeceğim! Selam sana Hermes, lütuf veren, yol gösteren ve iyi şeyler veren!
Kaynak için tıklayınız.
